In volle coronacrisis werd er in Nederland een actie opgezet om mutsen te breien voor mensen die in de zorgsector werken, om hen letterlijk en figuurlijk warmte te geven en hen dankbaar te zijn om hun tomeloze inzet in deze – helaas – onvergetelijke periode van menselijk leed. Ik kocht toen twee pakketjes met garens Soft Donegal 100 % merino bij Bregina.nl, waarmee je 4 mutsen kan maken. Dit is er eentje van:
Het was er nog niet van gekomen, om er iets mee te maken, maar mijn tweede jongste zus bracht daar verandering in. Zij woont namelijk sinds kort in een woonzorgcentrum. Haar gezondheid heeft het haar de laatste jaren erg moeilijk gemaakt. Onlangs ging ze samen met mijn andere zus een weekje naar de zee, en toen kwam ik op het idee om voor haar een nieuwe warme muts te breien, want dat zou ze daar wel goed kunnen gebruiken. Zo werd het toch nog een ‘zorg’muts.
Het deed me ook denken aan de beginperiode van haar gezondheidsperiode, want toen breide ik mijn eerste fair isle muts voor haar. Als je hier klikt, kan je het blogje nog eens lezen. En ja, deze muts draagt zij nog steeds. Goed he?
Ik gebruikte voor de nieuwe muts het patroon van Wilma Malcolmson, Katie’s Kep genaamd, dat gepubliceerd werd naar aanleiding van de Shetland Wool Week 2020 – die helaas ook niet kon doorgaan omwille van Covid19. Het patroon is een tijdje gratis geweest, maar is nu betalend, en kan je hier vinden.
Bij een muts hoort ook een bijpassende col, niet? Daarom begon ik met dezelfde kleuren en dezelfde motieven een col, gebaseerd op de afmetingen die vermeld staan bij Da Hömin Cowl van Terri Malcomlson (kleindochter van Wilma). Het was een beetje puzzelen om een goeie hoogte te krijgen met de figuurtjes uit Katie’s Kep, maar uiteindelijk kwam ik tot dit resultaat:
Ik ben erg tevreden over deze twee breisels, en heb ze met fierheid aan mijn zus geschonken. De muts was nog tijdig klaar om mee naar zee te reizen. De col heeft ze sinds vandaag.
Een kado dat steekje voor steekje met liefde en warmte gemaakt werd, met constant mijn gedachten bij mijn zus en hoe het leven soms toch zo’n onverwachte wendingen kan maken…. Zij gaf me ooit een tekst die ik nooit zal vergeten:
Niet elke dag is even goed, maar er is altijd wel iéts goed in élke dag.
En zo is het, he…
Bedankt dat je deze blog wil lezen. Ik hoop dat je het leuk vond.
Tot gauw!
